Decyzją Wojewody Kieleckiego z 21 sierpnia 1976 r. zostało utworzone Muzeum Wsi Kieleckiej, które rozpoczęło samodzielną działalność 1 stycznia 1977 r.
Misją Muzeum Wsi Kieleckiej jest zbieranie, zachowanie i prezentowanie zabytków kultury ludowej z regionu świętokrzyskiego, ze specjalnym naciskiem na tradycyjne budownictwo wiejskie i promowanie kultury ludowej.
Muzeum Wsi Kieleckiej obejmuje następujące oddziały:
Biura muzeum oraz jego dyrekcja zlokalizowane są w budynku wystawienniczo-administracyjnym na zapleczu zabytkowego Dworku Laszczyków w Kielcach.
Centralnym punktem muzeum jest Park Etnograficzny w Tokarni, usytuowany przy drodze krajowej nr 7 prowadzącej z Kielc do Krakowa. Celem skansenu jest zachowanie i prezentacja zabytków wiejskiego i małomiasteczkowego budownictwa regionu kieleckiego w naturalnym otoczeniu, zbliżonym do ich pierwotnego stanowiska.
Obszar parku etnograficznego został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych w 1995 r.
Park Etnograficzny w Tokarni, zawierający stałe ekspozycje budownictwa wiejskiego, małomiasteczkowego i dworskiego, położony jest około 20 kilometrów od Kielc. Skansen, umiejscowiony w malowniczym zakolu Czarnej Nidy, obejmuje obszar 65 hektarów, z których 20 hektarów to las. Różnorodność terenu skansenu pozwala na prezentowanie zabytkowych budynków w warunkach jak najbardziej zbliżonych do naturalnych.
W 1971 roku koncepcję merytoryczną i naukową ekspozycji wypracował etnograf prof. dr hab. Roman Reinfuss z Pracowni Badania Polskiej Sztuki Ludowej Instytutu Sztuki przy Polskiej Akademii Nauk.